آبزی‌پروری، صنعتی رو به رشد برای تأمین غذای جهان است. در این میان، تغذیه آبزیان نقشی محوری در موفقیت این صنعت ایفا می‌کند. کیفیت و نوع تغذیه آبزیان پرورشی مستقیماً بر رشد، سلامت و سودآوری مزارع آبزی‌پروری تأثیر می‌گذارد. درک اصول بنیادین تغذیه آبزیان چیست و چگونه می‌توان جیره‌ای متعادل طراحی کرد، برای هر فعال در این حوزه ضروری است. این مقاله به بررسی جامع جنبه‌های مختلف تغذیه آبزیان، از اهمیت آن تا اجزای تشکیل‌دهنده خوراک و روش‌های تولید آن می‌پردازد.

تغذیه آبزیان

تغذیه آبزیان به فرایند تأمین مواد مغذی لازم برای رشد، تکثیر و سلامت ماهیان و سایر آبزیان گفته می‌شود. در محیط‌های پرورشی، این مواد عمدتاً از طریق خوراک‌های فرموله شده تأمین می‌گردند. هدف اصلی در تغذیه آبزیان پرورشی، فراهم آوردن یک جیره غذایی متعادل است که تمامی نیازهای غذایی گونه پرورشی را در هر مرحله از زندگی‌اش برآورده سازد. این امر به رشد بهینه، افزایش مقاومت در برابر بیماری‌ها و کاهش آلودگی آب کمک می‌کند. مدیریت صحیح تغذیه، کلید بهره‌وری بالا در آبزی‌پروری است.

اهمیت تغذیه مناسب آبزیان

اهمیت تغذیه مناسب آبزیان در صنعت آبزی‌پروری بسیار بالاست و مستقیماً بر جنبه‌های حیاتی تولید تأثیر می‌گذارد. یک برنامه غذایی صحیح، فواید بی‌شماری دارد:

•  رشد و وزن‌گیری بهینه: خوراک متعادل، تأمین‌کننده انرژی و مواد لازم برای رشد سریع و افزایش وزن ماهیان است.
• بهبود ضریب تبدیل غذا (FCR): تغذیه مناسب به معنای تبدیل مؤثرتر خوراک به زیست‌توده ماهی است که هزینه‌ها را کاهش می‌دهد.
•  افزایش مقاومت به بیماری‌ها: سیستم ایمنی قوی نیازمند تغذیه کافی است، بنابراین ماهیان خوب تغذیه شده، کمتر بیمار می‌شوند.
•  کاهش تلفات: سلامت بهتر ماهیان، به معنای کاهش مرگ و میر در دوره پرورش است.
•  افزایش کیفیت محصول نهایی: تغذیه صحیح بر طعم، بافت و ارزش غذایی گوشت ماهی تأثیر مثبت دارد.
•  کاهش آلودگی آب: خوراک باکیفیت و با قابلیت هضم بالا، فضولات کمتری تولید می‌کند که به حفظ کیفیت آب کمک می‌کند.
• افزایش باروری و بهبود تولیدمثل: برای ماهیان مولد، تغذیه مناسب برای سلامت گنادها و تولید تخم و اسپرم باکیفیت ضروری است.

به همین دلیل، سرمایه‌گذاری و دقت در بخش تغذیه، بازدهی بالایی در صنعت آبزی‌پروری به همراه دارد.

ویژگی‌های خوراک مناسب ماهی

برای اطمینان از تغذیه آبزیان پرورشی به بهترین نحو، خوراک مورد استفاده باید دارای ویژگی‌های کلیدی باشد. این ویژگی‌ها نه تنها بر سلامت ماهی تأثیر می‌گذارند، بلکه کارایی اقتصادی را نیز بهبود می‌بخشند. مهم‌ترین ویژگی‌های خوراک مناسب ماهی شامل:

1.  متعادل بودن مواد مغذی: حاوی مقادیر کافی پروتئین، چربی، کربوهیدرات، ویتامین‌ها و مواد معدنی متناسب با نیاز گونه و مرحله رشد ماهی.
2.  پایداری در آب: خوراک باید در آب پایدار بماند تا ماهی فرصت کافی برای مصرف آن را داشته باشد و آلودگی آب به حداقل برسد.
3.  جذابیت و قابلیت پذیرش: طعم و بوی خوراک باید برای ماهی جذاب باشد تا آن را با رغبت مصرف کند.
4. قابلیت هضم بالا: مواد تشکیل‌دهنده خوراک باید به راحتی توسط سیستم گوارشی ماهی هضم و جذب شوند.
5.  اندازه و شکل مناسب: اندازه و شکل پلت‌ها باید متناسب با اندازه دهان ماهی باشد.
6.  عاری از سموم و آلاینده‌ها: خوراک نباید حاوی فلزات سنگین، سموم قارچی یا سایر مواد مضر باشد.
7.  دانسیته مناسب: برای ماهیان مختلف، خوراک باید قابلیت شناوری یا غرق شدن مناسب را داشته باشد.
8.  قیمت رقابتی: در کنار کیفیت، جنبه اقتصادی خوراک نیز برای توجیه پذیری طرح پرورش مهم است.

رعایت این ویژگی‌ها، به تولید خوراکی باکیفیت و مؤثر برای آبزیان منجر می‌شود.

جیره خوراک ماهی چگونه است؟

 جیره خوراک، به ترکیب و نسبت دقیق مواد مغذی در خوراک ماهی اشاره دارد که برای تأمین نیازهای فیزیولوژیکی و رشدی گونه پرورشی در هر مرحله از زندگی طراحی می‌شود. طراحی یک جیره متعادل، علمی پیچیده است که عواملی مانند گونه ماهی، سن، وزن، مرحله بلوغ، دمای آب و تراکم پرورش را در نظر می‌گیرد.
اجزای اصلی یک جیره خوراک شامل:

•  پروتئین: مهم‌ترین جزء برای رشد و بازسازی بافت‌ها.
• چربی (لیپید): منبع غلیظ انرژی و تأمین‌کننده اسیدهای چرب ضروری.
• کربوهیدرات: منبع انرژی ارزان‌قیمت.
• ویتامین‌ها: برای فرآیندهای متابولیکی و سیستم ایمنی.
• مواد معدنی: برای تشکیل استخوان و عملکرد آنزیم‌ها.
• افزودنی‌ها: مانند محرک‌های رشد، پروبیوتیک‌ها و آنتی‌اکسیدان‌ها.

تنظیم جیره غذایی باید توسط متخصصین تغذیه آبزیان انجام شود تا به حداکثر کارایی و حداقل هدررفت برسد.

منابع غذایی آبزیان

برای فرمولاسیون خوراک آبزیان، از طیف گسترده‌ای از منابع غذایی آبزیان استفاده می‌شود که هر کدام مشخصات تغذیه‌ای خاص خود را دارند. این منابع را می‌توان به دسته‌های اصلی پروتئینی، لیپیدی، کربوهیدراتی، ویتامینی و معدنی تقسیم کرد. انتخاب و ترکیب صحیح این منابع، برای تولید خوراکی متعادل و اقتصادی ضروری است.

دسته‌بندی منابع غذایی خوراک آبزیان

دسته منبع غذایی	مثال‌ها	نقش کلیدی
پروتئین جانوری	پودر ماهی، پودر گوشت، پودر طیور	تأمین اسیدهای آمینه ضروری، رشد
پروتئین گیاهی	کنجاله سویا، کنجاله کلزا، گلوتن ذرت	منبع پروتئین جایگزین، کاهش هزینه
لیپید (چربی)	روغن ماهی، روغن سویا، روغن کلزا	منبع انرژی غلیظ، اسیدهای چرب ضروری
کربوهیدرات	گندم، ذرت، برنج، جو	منبع انرژی، بهبود قوام پلت
ویتامین‌ها	مکمل‌های ویتامینی، مخمر، روغن ماهی	فرآیندهای متابولیکی، ایمنی
مواد معدنی	مکمل‌های معدنی، دی‌کلسیم فسفات	ساختار استخوان، تعادل فیزیولوژیک

تنوع در استفاده از منابع، به تأمین تمامی نیازهای غذایی ماهی و کاهش وابستگی به یک منبع خاص کمک می‌کند.

منابع پروتئینی با منشا جانوری

منابع پروتئینی با منشأ جانوری به دلیل کیفیت بالا و اسیدهای آمینه ضروری فراوان، از اجزای اصلی در فرمولاسیون خوراک آبزیان پرورشی هستند. این منابع به ویژه برای گونه‌های گوشتخوار و در مراحل اولیه رشد ماهیان بسیار حیاتی‌اند.

• پودر ماهی: مهم‌ترین و باکیفیت‌ترین منبع پروتئین، با پروتئین بالا و اسیدهای آمینه ضروری متعادل.
•  پودر گوشت و استخوان (MBM): از ضایعات کشتارگاهی دام، با پروتئین و فسفر بالا.
•  پودر مرغ (Poultry By-product Meal): از ضایعات مرغداری‌ها، منبع پروتئین و چربی.
• کنجاله پر (Feather Meal): پروتئین بالا، اما نیاز به فرآوری خاص برای هضم بهتر.
•  کنجاله خون (Blood Meal): پروتئین بسیار بالا، اما با کمبود برخی اسیدهای آمینه.

انتخاب منبع پروتئینی جانوری باید با دقت و بر اساس نیازهای غذایی گونه پرورشی انجام شود.

منابع پروتئینی گیاهی

با توجه به محدودیت‌ها و هزینه‌های بالای منابع پروتئینی جانوری، استفاده از منابع پروتئینی گیاهی در تغذیه آبزیان پرورشی رو به افزایش است. این منابع، راهی برای کاهش هزینه‌ها و توسعه آبزی‌پروری پایدار هستند.

1. کنجاله سویا: بهترین و پرکاربردترین منبع پروتئین گیاهی، با پروتئین بالا و اسیدهای آمینه نسبتاً متعادل.
2.  کنجاله کلزا: دارای پروتئین. کنجاله کلزا ارقام جدید با گلوکوسینولات کمتر، مناسب‌تر هستند.
3. کنجاله آفتابگردان: حاوی پروتئین، اما کمبود لیزین و تریپتوفان دارد.
4. کنجاله پنبه دانه: دارای پروتئین، اما حاوی گوسیپول است که مصرف آن را محدود می‌کند.
5.  ذرت گلوتن میل: پروتئین بالا، اما کمبود لیزین و تریپتوفان.

برای استفاده مؤثر از منابع پروتئینی گیاهی، ممکن است نیاز به تکمیل آن‌ها با اسیدهای آمینه سنتتیک باشد.

منابع لیپید (چربی)

منابع لیپید (چربی) در تغذیه آبزیان نقش حیاتی دارند، چرا که منبعی متراکم از انرژی بوده و تأمین‌کننده اسیدهای چرب ضروری (EFAs) هستند.

• روغن ماهی: باکیفیت‌ترین منبع چربی، غنی از اسیدهای چرب امگا-3 (EPA و DHA).
•  روغن گیاهی: مانند روغن سویا (منبع امگا-6)، روغن کلزا (حاوی ALA) و روغن ذرت.
•  چربی‌های حیوانی: مانند چربی طیور یا چربی گاو، می‌توانند به عنوان منبع انرژی استفاده شوند.

انتخاب منبع لیپیدی باید با توجه به نیازهای گونه، قیمت و دسترسی انجام شود.

منابع تامین کننده کربوهیدرات ها

منابع تأمین‌کننده کربوهیدرات‌ها در تغذیه آبزیان عمدتاً به عنوان منبع انرژی ارزان‌قیمت استفاده می‌شوند.

• غلات: گندم (رایج‌ترین و مفید برای پلت)، ذرت (منبع انرژی)، جو و برنج (نشاسته قابل هضم).
• تفاله چغندر: منبعی از فیبر و انرژی.
• ملاس: ملاس چغندر به عنوان شیرین‌کننده و منبع انرژی در مقادیر کم.

میزان کربوهیدرات در جیره، باید با توجه به گونه ماهی و توانایی آن در هضم نشاسته تنظیم شود.

منابع تامین کننده ویتامین ها

منابع تأمین‌کننده ویتامین‌ها در تغذیه آبزیان، به‌ویژه در پرورش ماهی زینتی، بسیار حیاتی‌اند؛ چرا که ویتامین‌ها ترکیبات آلی ضروری برای فرآیندهای متابولیکی، رشد و ایمنی هستند. از آنجا که ماهیان قادر به سنتز کامل همه ویتامین‌ها نیستند.

• مکمل‌های ویتامینی تجاری: رایج‌ترین روش برای تأمین ویتامین‌ها، شامل ترکیبات استاندارد و متعادل ویتامین‌های محلول در چربی (A, D, E, K) و محلول در آب (گروه B و C).
•  برخی مواد اولیه طبیعی: مانند روغن ماهی (منبع A و D) و مخمرها (منبع گروه B).

به دلیل حساسیت ویتامین‌ها به گرما و اکسیداسیون، میزان آن‌ها در جیره معمولاً بیش از نیاز واقعی ماهی در نظر گرفته می‌شود.

مواد معدنی

مواد معدنی از دیگر اجزای ضروری در تغذیه آبزیان هستند که در ساختار استخوان‌ها، تنظیم اسمزی و عملکرد آنزیم‌ها نقش دارند. ماهیان نمی‌توانند تمامی مواد معدنی لازم را سنتز کنند.

• مکمل‌های معدنی تجاری: رایج‌ترین روش برای تأمین مواد معدنی، شامل ماکرومینرال‌ها (Ca, P, Na, K, Mg, Cl, S) و میکرومینرال‌ها (Fe, Zn, Mn, Cu, I, Se, Co, Cr).
• پودر استخوان و پودر ماهی: منابع طبیعی فسفر و کلسیم.
• دی‌کلسیم فسفات (DCP): منبع پرکاربرد کلسیم و فسفر.

مقدار مواد معدنی مورد نیاز برای هر گونه ماهی و نوع آب (شور یا شیرین) متفاوت است.

سایر اقلام غذایی

علاوه بر درشت‌مغذی‌ها و ریزمغذی‌ها، برخی سایر اقلام غذایی نیز می‌توانند در فرمولاسیون خوراک آبزیان پرورشی به کار روند تا به بهبود عملکرد، رنگ‌دهی یا سلامت کلی ماهی کمک کنند.

1. رنگدانه‌ها: برای بهبود رنگ گوشت یا پوست ماهیان (مانند آستاگزانتین).
2. جلبک‌ها و ریزجلبک‌ها: منابع غنی از پروتئین، ویتامین‌ها و اسیدهای چرب ضروری.
3. مخمرها: منبع خوبی از ویتامین‌های گروه B و نوکلئوتیدها برای تقویت سیستم ایمنی.
4.  مکمل‌های محرک ایمنی: مانند بتا-گلوکان‌ها.

این افزودنی‌ها، به بهبود ویژگی‌های خاص محصول یا سلامت کلی آبزیان کمک می‌کنند.

ضدعفونی‌کننده‌های خوراک آبزیان

ضدعفونی‌کننده‌های خوراک آبزیان ترکیباتی هستند که به خوراک اضافه می‌شوند تا از رشد باکتری‌ها، قارچ‌ها و کپک‌ها جلوگیری کنند. این کار به حفظ کیفیت و ایمنی خوراک در طول نگهداری کمک می‌کند و از انتقال عوامل بیماری‌زا به ماهی جلوگیری می‌نماید.

•  اسیدهای آلی: مانند اسید فرمیک، اسید پروپیونیک و اسید لاکتیک که با کاهش pH خوراک، رشد میکروب‌ها را مهار می‌کنند.
• نمک‌های اسیدهای آلی: مانند فرمات آمونیوم.

استفاده از این مواد، به حفظ تازگی و ارزش غذایی خوراک کمک می‌کند و سلامت ماهیان را تضمین می‌نماید.

اسیدی فایرها در خوراک آبزیان

اسیدی فایرها در خوراک آبزیان ترکیباتی هستند که به خوراک اضافه می‌شوند تا pH دستگاه گوارش ماهی را کاهش دهند. این کار می‌تواند چندین مزیت مهم داشته باشد:

•  بهبود هضم پروتئین: افزایش فعالیت آنزیم‌های پروتئاز با کاهش pH.
• کنترل باکتری‌های بیماری‌زا: مهار رشد باکتری‌های مضر.
•  بهبود جذب مواد معدنی: افزایش جذب برخی مواد معدنی.
• کاهش نیاز به آنتی‌بیوتیک: با کنترل فلور میکروبی روده.

اسیدی‌فایرها (مانند اسید فرمیک یا اسید سیتریک) به ویژه در مراحل اولیه رشد ماهی بسیار مفید هستند.

اجزای دارویی خوراک ماهی

اجزای دارویی خوراک ماهی به ترکیباتی اشاره دارد که برای پیشگیری یا درمان بیماری‌های خاص در آبزیان پرورشی از طریق خوراک به آن‌ها خورانده می‌شوند. استفاده از این مواد باید تحت نظارت متخصصین آبزی‌پروری و با رعایت دقیق دوز و دوره مصرف باشد.

•  آنتی‌بیوتیک‌ها: برای درمان عفونت‌های باکتریایی.
•  ضد انگل‌ها: برای مبارزه با انگل‌های داخلی یا خارجی.
•  ضد قارچ‌ها: برای درمان عفونت‌های قارچی.

استفاده مسئولانه و صحیح از اجزای دارویی، برای حفظ سلامت ماهیان و جلوگیری از مقاومت میکروبی بسیار حیاتی است.

آنتی‌اکسیدان‌ها

آنتی‌اکسیدان‌ها ترکیباتی هستند که به خوراک آبزیان اضافه می‌شوند تا از اکسیداسیون و فساد چربی‌ها و ویتامین‌های موجود در خوراک جلوگیری کنند. اکسیداسیون چربی‌ها منجر به تولید رادیکال‌های آزاد و ترکیبات مضر می‌شود.

•  آنتی‌اکسیدان‌های مصنوعی: مانند BHT و BHA.
•  آنتی‌اکسیدان‌های طبیعی: مانند ویتامین E و ویتامین C.

افزودن آنتی‌اکسیدان‌ها به خوراک، عمر مفید آن را افزایش داده و از آسیب‌های سلولی ناشی از رادیکال‌های آزاد در بدن ماهی جلوگیری می‌کند.

محرک رشد آبزیان

محرک رشد آبزیان به موادی اطلاق می‌شود که به خوراک اضافه می‌شوند تا سرعت رشد، کارایی تبدیل غذا و در نهایت، عملکرد تولیدی ماهیان را افزایش دهند.

•  پروبیوتیک‌ها و پری‌بیوتیک‌ها: بهبود سلامت دستگاه گوارش.
• آنزیم‌ها: مانند فیتاز که به هضم بهتر فسفر گیاهی کمک می‌کند.
• اسیدهای آمینه سنتتیک: برای بالانس کردن پروفایل اسیدهای آمینه و کاهش نیاز به پروتئین.
•  مکمل‌های معدنی آلی: جذب بهتر و کمک به رشد و ایمنی.

استفاده از محرک‌های رشد می‌تواند به بهبود بازده اقتصادی در مزارع پرورشی کمک کند.

پری بوتیک‌ها و پروبیوتیک‌ها

پری‌بیوتیک‌ها و پروبیوتیک‌ها دو دسته از افزودنی‌های مهم در تغذیه آبزیان هستند که به بهبود سلامت دستگاه گوارش و سیستم ایمنی ماهیان کمک می‌کنند و در نهایت منجر به رشد بهتر و کاهش بیماری‌ها می‌شوند.

•  پروبیوتیک‌ها (Probiotics): میکروارگانیسم‌های زنده‌ای هستند که فلور میکروبی مفید دستگاه گوارش ماهی را تقویت می‌کنند. مزایای آن‌ها شامل: بهبود هضم و جذب، افزایش مقاومت در برابر باکتری‌های بیماری‌زا و تقویت سیستم ایمنی.
•  پری‌بیوتیک‌ها (Prebiotics): کربوهیدرات‌های غیرقابل هضم هستند که به عنوان غذا برای باکتری‌های مفید روده عمل کرده و رشد آن‌ها را تحریک می‌کنند.

استفاده از پروبیوتیک‌ها و پری‌بیوتیک‌ها، رویکردی نوین برای بهبود سلامت و پایداری در آبزی‌پروری است.

مواد جاذب سموم قارچی

مواد جاذب سموم قارچی (Mycotoxin Binders) ترکیباتی هستند که به خوراک آبزیان اضافه می‌شوند تا سموم قارچی موجود در مواد اولیه خوراک را جذب کرده و از جذب آن‌ها توسط دستگاه گوارش ماهی جلوگیری کنند. سموم قارچی می‌توانند باعث مشکلات جدی سلامتی و کاهش رشد شوند.

•  انواع رایج جاذب‌ها: رس‌های بنتونیت و کائولین، دیواره سلولی مخمر و کربن فعال.

استفاده از این مواد، یک راهکار مؤثر برای کاهش اثرات مخرب سموم قارچی بر سلامت و عملکرد ماهیان پرورشی است.

اثرات افزودنی خوراک آبزیان

اثرات افزودنی خوراک آبزیان بسیار متنوع و گسترده است و فراتر از تأمین صرف مواد مغذی، به بهبود جنبه‌های مختلف فیزیولوژیکی و تولیدی ماهی کمک می‌کند.

•  بهبود رشد و ضریب تبدیل غذا: افزایش سرعت رشد و کاهش خوراک مورد نیاز.
•  تقویت سیستم ایمنی و مقاومت به بیماری‌ها: قوی‌تر کردن دفاع بدن ماهی.
• بهبود کیفیت محصول نهایی: بهبود رنگ گوشت ماهی.
•  کاهش استرس: کمک به ماهی در مقابله با استرس‌های محیطی.
• بهبود هضم و جذب: افزایش قابلیت هضم و جذب مواد مغذی.
•  کنترل آلاینده‌ها و سموم: حذف سموم از خوراک.

افزودنی‌های خوراک، ابزارهایی قدرتمند برای بهینه‌سازی تولید در آبزی‌پروری مدرن هستند.

اصول تنظیم جیره‌های غذایی

اصول تنظیم جیره‌های غذایی برای آبزیان پرورشی یک علم دقیق است که نیازمند دانش عمیق در مورد نیازهای تغذیه‌ای گونه‌های مختلف و ویژگی‌های مواد اولیه خوراک است.

1. شناخت نیازهای غذایی گونه: هر گونه ماهی و در هر مرحله از زندگی، نیازهای تغذیه‌ای متفاوتی دارد.
2. تجزیه و تحلیل مواد اولیه: مشخصات تغذیه‌ای دقیق هر ماده اولیه باید مشخص شود.
3.  قابلیت هضم مواد اولیه: تنها مواد مغذی قابل هضم برای ماهی مفید هستند.
4.  ملاحظات اقتصادی: انتخاب مواد اولیه باید با توجه به قیمت و دسترسی انجام شود.
5. استفاده از نرم‌افزارهای فرمولاسیون: برای محاسبه بهترین ترکیب با حداقل هزینه.
6. تست و ارزیابی: جیره‌های تنظیم شده باید در عمل تأیید شوند.

رعایت این اصول، کلید تولید خوراکی باکیفیت و اقتصادی برای تغذیه آبزیان است.

روش های تولید خوراک آبزیان

روش‌های تولید خوراک آبزیان نقش مهمی در کیفیت فیزیکی خوراک و قابلیت هضم آن دارند. دو روش اصلی تولید خوراک در صنعت رایج است:

  1. روش اکستروژن (Extrusion):

• فرآیند: استفاده از دما، فشار و رطوبت بالا برای عبور خوراک از قالب.
•  مزایا: تولید پلت‌های شناور، بهبود قابلیت هضم نشاسته، کاهش باکتری‌ها، پایداری بالا در آب.
•   معایب: هزینه بالای تجهیزات.

 2.روش پلتینگ (Pelleting):

•   فرآیند: فشرده‌سازی مواد اولیه مخلوط شده تحت فشار.
•  مزایا: هزینه تولید پایین‌تر، مناسب برای خوراک‌های غرق‌شونده.
•  معایب: پایداری کمتر در آب، قابلیت هضم نشاسته ممکن است کمتر باشد.

انتخاب روش تولید بستگی به نوع ماهی، نیاز به شناوری خوراک و بودجه تولیدکننده دارد.

جمع بندی

تغذیه آبزیان فراتر از صرفاً خوراک دادن به ماهیان، یک علم و هنر پیچیده است که نقش تعیین‌کننده‌ای در موفقیت صنعت آبزی‌پروری ایفا می‌کند. از شناخت دقیق ویژگی‌های خوراک مناسب ماهی و اجزای مختلف آن گرفته تا استفاده هوشمندانه از افزودنی‌ها مانند پروبیوتیک‌ها و جاذب سموم قارچی، هر جزء در این زنجیره برای دستیابی به رشد بهینه، سلامت پایدار و کاهش هزینه‌ها حیاتی است. با رعایت اصول تنظیم جیره‌های غذایی و انتخاب روش‌های تولید خوراک آبزیان مناسب، می‌توان نه تنها به حداکثر بهره‌وری دست یافت، بلکه به تولید محصولاتی با کیفیت بالاتر و پایدارتر برای آینده امنیت غذایی جهان کمک کرد. توجه به تغذیه آبزیان پرورشی در واقع، سرمایه‌گذاری در سلامت اکوسیستم‌های آبی و رفاه جامعه است.